بررسی تأثیر بازه زمانی انجام تعمیرات پیشگیرانه بر سطح سیگما در فرایند نگهداری و تعمیرات (مورد کاوی: شرکت بهره برداری نفت و گاز زاگرس جنوبی)

در پژوهش حاضر رویکردی تلفیقی به منظور بومی سازی تئوریهای نوین در نگهداری و تعمیرات با هدف افزایش همزمان اثربخشی و کارایی ارائه می گردد. با توجه به محدودیتهای موجود در صنایع کشورمان مدلی یکپارچه با بهره گیری از تکنیکهای مختلف و با تأکید بر مفاهیم پایه ای در rcm ارائه گردیده و عملکرد آن در یک مطالعه موردی در شرکت بهره برداری نفت و گاز زاگرس جنوبی مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین با توجه به تغییر نگرشها نسبت به جایگاه نگهداری و تعمیرات از یک زیان گریز ناپذیر در دیدگاه سنتی به یک ابزار سودآور در دیدگاه مدرن امروزی، توسعه شاخص mtbf به منظور اندازه گیری سطح سیگما در فرایند نگهداری و تعمیرات مد نظر قرار گرفته است، که در کنار بومی سازی مفاهیم rcm یک نوآوری در این زمینه محسوب می شود. بنابراین بدنه اجرایی تحقیق شامل بر گامهای اصلی زیر است. در گام نخست از تکنیک fmea به منظور اولویت بندی تجهیزات و تعیین دستگاه بحرانی، در گام دوم از توسعه شاخص mtbf به منظور اندازه گیری سطح سیگما در فرایند نگهداری و تعمیرات و در گام سوم از نمودار علّت و معلول برای تحلیل ریشه ای خرابیها استفاده گردیده است. پس از آن در گام چهارم شبیه سازی کامپیوتری به منظور ارزیابی گزینه های مختلف و انتخاب بازه زمانی بهینه برای انجام تعمیرات پیشگیرانه مورد استفاده قرار گرفته است. درنهایت ارزیابی و تحلیلهای لازم در خصوص یافته های تحقیق صورت پذیرفته است که ضمن تأیید اعتبار یافته ها حاکی از عملکرد رضایت بخش مدل در مطالعه موردی می باشد.